Kleje wiążące fizycznie

Wszystkie kleje wiążące fizycznie charakteryzują się długimi łańcuchami molekularnymi, czyli posiadają strukturą polimerową. Polimer zawarty jest w kleju jeszcze przed użyciem, a tym samym stanowi typową cechę klejów wiążących fizycznie.

Do użycia w klejach wiążących fizycznie nadają się jedynie polimery, które występują w formie ciekłej lub które można stopić. (tworzywa termoplastyczne)

Długie łańcuchy molekularne rozpuszcza się w rozpuszczalnikach, emulguje w wodzie lub topi.

Kleje wiążące fizycznie uzyskują swoją wytrzymałość w wyniku ulatniania się rozpuszczalników lub dyspergatorów lub w wyniku schłodzenia po uprzednim podgrzewaniu.

Zjawisko takie określa się również mianem wiązania.

Rozróżniamy:

• Do klejów, z których ulatnia się frakcja ciekła w celu związania kleju, zaliczamy:
  - kleje dyspersyjne
  - kleje na mokro zawierające rozpuszczalniki,
  - kleje kontaktowe.
• Kleje termotopliwe należą do grupy klejów schładzanych w celu związania.