Odporność erozyjna w wysokich temperaturach

Odporność erozyjna w wysokich temperaturach oznacza zdolność materiału do zachowania swojego pierwotnego kształtu i właściwości mechanicznych w wysokich temperaturach przy jednoczesnym narażeniu na erozyjne działanie piasku lub pyłu. Materiały o wysokiej odporności erozyjnej w wysokich temperaturach są stosowane w takich obszarach zastosowania, w których są one narażone na działanie wysokich temperatur i warunków erozyjnych (ścieranie). Przykładem są tutaj łopatki turbin gazowych w elektrowniach lub w silnikach lotniczych, pracujące w wysokich temperaturach i narażone na działanie piasku lub pyłu.

Materiały nadające się do zastosowań o wysokiej odporności erozyjnej w wysokiej temperaturze muszą spełnić liczne wymagania. Muszą charakteryzować się niewielkim wydłużeniem i stopniem odkształcenia w wysokich temperaturach i być jednocześnie odporne na ścieranie powodowane przez cząsteczki ścierne. Istotna jest również wysoka odporność korozyjna i niewielka podatność na utlenianie w wysokich temperaturach.

Jedną z możliwości poprawy odporności erozyjnej materiałów jest stosowanie specjalnych stopów. Mogą one zawierać pierwiastki takie jak chrom, aluminium lub tytan, które poprawiają odporność korozyjną i wytrzymałość. Inną możliwością jest stosowanie powłok powierzchniowych, które chronią materiał przed ścieraniem.

Odporność erozyjna w wysokich temperaturach jest ważnym parametrem materiałów stosowanych w wymagającym otoczeniu, takim jak pustynie lub zakłady przemysłowe. Niska odporność erozyjna w wysokich temperaturach może spowodować poważne uszkodzenia komponentów i obniżyć skuteczność działania lub doprowadzić do uszkodzenia układu. Dlatego istotne jest uwzględnienie wymagań określonego przypadku zastosowania i odpowiedni dobór materiału odpornego na erozję w wysokiej temperaturze, tak aby zapewnić niezawodność i żywotność odnośnych komponentów.